Ken je dat gevoel, dat je na een dag pretpark, Ikea of woonboulevard je auto instapt en eindelijk weer stilte ervaart? Zo voelde het om in Medellin aan te komen na de Dominicaanse Republiek. Een oase van rust in verstaanbaar Spaans. De enige referentie die ik met Colombia had was de serie Narco’s. Balen, want daar willen ze hier het liefst niet mee geassocieerd worden. Kan ik me iets bij voorstellen want de meeste Colombianen die ik heb ontmoet (uitzonderingen daargelaten) zijn lieve, behulpzame en zachtaardige mensen. Wellicht schaaf ik dit oordeel nog bij -ik ben het land nog niet uit- maar voor nu is dat het oordeel. Medellín is echt een fantastische stad om in te zijn. En dan heb ik het niet over de feesten, toeristische attracties of insta-waardige fotospots: in Medellín kan je gewoonweg heel goed zíjn.
Waarom zou je naar Medellín gaan?
1. Je kan er fantastisch werken op afstand.
Deze stad heeft zich aardig aangepast aan de digital nomad/werkende reiziger. Vrijwel overal zijn er fijne koffietentjes, lunch en brunchtoko’s met razendsnelle wifi en fijne werkplekken. Ik ben in tijden niet zo productief geweest als hier! Zelfs bij de wasserette kan je werken en koffie drinken. Elk moment is goed besteed. Mijn favorieten in Laureles zijn Café Revolución, (all-day breakfast) Al Alma (met eigen in-house koffiebranderij) en Lavato Laundry & Brunch. (de naam zegt het al)
2. Je Euro is hier veel waard.
Colombia is geen duur land om als Europese toerist je geld te laten rollen. Lunch kost je ongeveer € 5,- en diner een tientje. Dagje motor huren? € 36,-.
Ritje met de metro € 0,70 en ga zo maar door. Je leeft als een god in Frankrijk!
3. Je kan er goed de toerist uithangen
Er is hier in de omgeving onwijs veel te doen, wat ook daadwerkelijk leuk is. Geen slappe tourist-traps, maar daadwerkelijk vette dingen. Zoals een tourtje naar Guatapé. Dit is een enorme rots omgeven door kleine meertjes. Must-see! Ga met de bus (kost je twee tientjes, wordt alles voor je geregeld) of huur een motor en ga zelf lekker de bergen in.
Wat dan nog vetter is, rijd naar Jardín. Het dorp zelf is echt overrated maar de rit ernaartoe op de motor… adembenemend. Heerlijke haarspeldbochten afgewisseld met prachtig uitzicht en flinke hoogteverschillen. Feest!
In de stad zelf is ook genoeg te doen en zien. Doe de Comuna 13 graffiti tour bijvoorbeeld. Normaal heb ik zelf een grafhekel aan dit soort tours waarbij er iemand met een Britney-microfoon rondloopt maar deze tourguide had wel echt goede info en een interessante route. Wat ook leuk is: Pueblito Paisa. Gewoon, voor als je een dagje niks beters te doen hebt. Het is best cute, het uitzicht is mooi en de wandeling naar boven is een lekkere workout maar dat is het dan ook wel.
Wat dan weer meer de moeite waar is, is Parque Arví. Je pakt een metro en twee kabelbanen en dan ben je in een prachtig hoog natuurpark waar je (tegen betaling) een lekkere hike kunt doen door het park heen. Het uitzicht vanuit de kabelbaan over de stad en comuna’s is al de moeite waard.
4. Aan lekker eten geen gebrek: veel restaurants!
Er zijn hier zoveel goede restaurants, en je wil ze allemaal bezoeken want naast dat het goed te betalen is, hebben deze mensen gastvrijheid zo ongeveer uitgevonden. Ze zien je direct, zijn onwijs behulpzaam en ze zijn met veel. Personeelstekort in de horeca is hier niet bepaald een probleem…
Anyway, mijn favorieten: Órale (de beste Margarita’s die ik OOIT heb gedronken), Uno más Uno, (chill dagmenu, Colombiaans comfort food, fijne plek) Tepuy Sabores de Venezuela, (Venezolaans junkfood, niet gezond wel lekker) en als kers op de taart: Pelavacas. Taco’s waar je je vingers bij aflikt, maar ook een soort Mexicaanse kapsalon. Wist niet wat me overkwam.
5. LIEVE MENSEN
Ik had het al door laten schemeren, maar wát zijn de mensen hier lief en behulpzaam. Dat heeft ongetwijfeld ook met mijn eigen attitude te maken. zodra ik in een situatie zit waar ik even niet meer weet hoe of wat dan gebruik ik de ‘ik-ben-een-domme-toerist’ tactiek. Werkt altijd. Toen ik in een bergdorpje op de motor tegen het verkeer in reed (wilde eruit maar was de weg een beetje kwijt) werd ik aangehouden door twee politieagenten. En jawel, toen ik zei dat ik maar een domme toerist was hebben ze me naar de uitgang van het dorp geëscorteerd. Iedereen blij! Ze hadden me ook een boete kunnen geven, dus helemaal goed zo.
Maar zonder gekheid, dit zijn echt de meest vriendelijke mensen die ik tot nu toe heb ontmoet tijdens de reis.
6. Bonus: barretjes?
Wie mij kent weet dat ik graag de lokale kroegjes van een nieuwe plek ontdek. Die hebben ze hier alleen niet in die hoedanigheid, als equivalent van de bruine kroeg zoals we hem in Nederland kennen. Hier hebben ze een soort avondwinkels met terras (een beetje zoals in Berlijn, maar dan groter) en ze draaien er elke dag dezelfde playlist met oorverdovend harde oude Colombiaanse muziek. Gezel! En in Laureles zit de perfecte straat hiervoor, Carrera 70 waar er alleen maar back-to-back liquor stores zitten. Heerlijk.
Dat was ‘m! Mijn lijstje Medellín. Nu ga ik lekker terug naar de kust, want na een maand tussen de bergen ben ik de zee wel gaan missen. ¡Hasta luego!
Ik hoor gewoon het engelengezang bij de foto van die margarita. 🙌